تدریس رساله جامع – جلد 3
احکام – جلسه شماره 809
حواله ( 1 )
تاریخ 1403.07.10
مطالب بیان شده در جلسه 👆👇
رساله جامع ج 3 ص 527
م 1109 حواله قراردادی است که بدهکار
طلبکار خود را برای دریافت طلبش
به شخص دیگری ارجاع دهد
تا آنچه در ذمّۀ وی (مدیون) است به ذمّۀ آن شخص منتقل گردد و طلبکار طلب خود را
از شخصی که به او حواله شده مطالبه نماید.
م 1110 قرارداد حواله توسط سه طرف
منعقد می‌شود؛ «حواله دهنده»،
«کسی که حواله داده می‌شود»
و «شخصی که به او حواله داده می¬شود».
بعد از تحقّق یافتن حواله،
شخصی که به او حواله شده است بدهکار می‌شود
و دیگر طلبکار نمیتواند
طلب خویش را از بدهکار اوّل مطالبه نماید.
م 1111 حواله عقد می‌باشد …
م 1112 طلبکار میتواند حواله را قبول نکند …
م 1113 سه طرف حواله
(بدهکار و طلبکار و شخصی که بر او حواله می‌شود)
باید بالغ و عاقل باشند
و نیز سفیه نبوده و حواله
و قبول آن را با قصد و اختیار انجام دهند؛
و مفلّس نباشند؛
م 1118 اگر در هنگام حواله،
جنس و مقدار مال مورد حواله
در واقع معیّن نباشد،
حواله صحیح نیست …
م 1124 حواله عقد لازم است
و بعد از واقع شدن آن، حواله دهنده
و کسی که به او حواله شده است
نمیتوانند حواله را به هم بزنند.