10 اردیبهشت 1402 – نهج البلاغه (حکمت 377)

نهج البلاغه

حکمت 377

عاقبت بخیری

مقابله با نا امیدی ( یاس )

یکشنبه شب 10 / 02 / 1402

مطالب بیان شده در جلسه بالا 👆👇

روزهای یکشنبه نهج البلاغه
حکمت 377
امیر المومنین ع فرمود :
وَ قَالَ (عليه السلام) :

لَا تَأْمَنَنَّ عَلَى خَيْرِ هَذِهِ الْأُمَّةِ عَذَابَ اللَّهِ، لِقَوْلِهِ تَعَالَى : فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ ( اعراف ی 99 )
بهترين افراد اين امت را از عذاب الهى ايمن ندانيد زيرا خداوند مى‌فرمايد : جز زيان‌كاران هيچ‌كس در برابر مجازات الهى احساس امنيت نمى‌كند ( ممكن است يك روز لغزشى پيدا كند و در صف بدكاران قرار گيرد )

وَ لَا تَيْأَسَنَّ لِشَرِّ هَذِهِ الْأُمَّةِ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ، لِقَوْلِهِ تَعَالَى : إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكافِرُونَ ( یوسف ع87 )
و براى بدترين افراد اين امت نبايد از رحمت خدا مأيوس شويد زيرا خداوند مى‌فرمايد :
از رحمت خدا جز كافران مأيوس نمى‌شوند
( ممکن است روزی توبه کند و بر گردد )

نيكوكاران خود را در اَمان ندانند
و مغرور نشوند و فریب نخورند
و بدكاران نیز مأيوس از رحمت الهی نباشند

در ميان ياران پيامبر(صلى الله عليه وآله) افرادى مثل طلحه و زبير بودند كه در زمان پيامبر(صلى الله عليه وآله) خدمات بزرگى به اسلام كردند و همه جا از آن ها به نيكى ياد مى شد ولى در زمان على(عليه السلام) بيعت او را شكستند و شمشير به روى امام وقت خود كشيدند

و براى به دست آوردن مقام، جنگ جمل را به راه انداختند كه گروه زيادى از مسلمانان
در آن جنگ كشته شدند
و خود آن ها نيز به قتل رسيدند.

مكر الهى = مجازات الهى
مهلت دادن خدا و پس از آن گرفتن
و عذاب كردن خدا

اميرمؤمنان ع : مَنْ أمِنَ مَكرَ اللهِ هَلَك
كسى كه خود را از عذاب الهى
در امان ببيند هلاك مى شود
غررالحكم ح 1719

امام صادق ع : بحارج 75 ص 249 إِذَا رَأَيتُمُ الْعَبْدَ يتَفَقَّدُ الذُّنُوبَ مِنَ النَّاسِ نَاسِياً لِذَنْبِهِ فَاعْلَمُوا أَنَّهُ قَدْ مُكِرَ بِهِ هنگامى كه ببينيد كسى از بندگان خدا گناهان مردم را مورد توجه قرار مى دهد و گناه خود را فراموش مى كند بدانيد فريب خورده
(و خود را از عذاب الهى مصون دانسته است)

قضاوت قطعى درباره اشخاص ممنوع …
نگويید : فلان كس رستگار است
و بهشت بر او واجب شده است
و فلان شخص هلاك گرديده و دوزخى است،
عاقبت به خیر شدن مهم است

نقص معرفتی انسان به خدا سبب امن از مکر الهی
می شود که حق تعالى قادر نيست از او
سلب نعمت کند. و اینکه هر چند او بسیار گناه كند
اما باز هم خدای متعال نسبت به او لطف دارد
و نعمتش را از او سلب نمی کند.

برای مقابله با نا امیدی ( یاس )

1. توجّه به رحمت و مغفرت الهی
2. به تاخیر نیانداختن توبه و استغفار
3. جبران گذشته ها بعد از توبه
4. ÷مداومت بر توبه و عمل صالح
5. الگوگیری از صبر و خستگی ناپذیری اولیاء الهی