نهج البلاغه
🌺 حکمت 368
⚡️🌏 ثوابهای الهی تفضّل است نه استحقاق
✅ یکشنبه شب 11 / 10 / 1401
hr>
مطالب بیان شده در جلسه بالا 👆👇
حکمت 368 نهج البلاغه
وَ قَالَ (عليه السلام) : إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَضَعَ الثَّوَابَ عَلَى طَاعَتِهِ، وَ الْعِقَابَ عَلَى مَعْصِيَتِهِ،
خداوند سبحان ثواب را بر اطاعتش
و كيفر را بر معصيتش قرار داده است
ذِيَادَةً لِعِبَادِهِ عَنْ نِقْمَتِهِ ، وَ حِيَاشَةً لَهُمْ إِلَى جَنَّتِهِ.
تا بندگانش را از عذاب خود بازدارد
و آن ها را به سوى بهشتش سوق دهد.
اگر به شما دستور ایمان و اطاعت و پرستش مى دهد،
همه براى خود شما است،
و سود و برکات آن عائد خود شما مى گردد.
گر جمله كاينات كافر گردند
بر دامن كبرياش ننشيند گرد
ثوابهای الهی تفضّل است نه استحقاق
هیچ کسی از خدا طلب کار نیست
خداوند به عبادت ما نیاز ندارد
عبادت هدف عابد است نه هدف معبود
(( عابد = انسان * معبود = خالق = الله ))
دستورى كه طبيب به بيمار مى دهد
دستور به اینکه خانه تان را ضد زلزله بسازید
دستور كه منزل خود را رو به آفتاب بسازيم،
نبايد كسى گمان كند كه خورشيد به ما نياز دارد،
ابر و باد و مه و خورشيد فلك در كارند
تا تو نانى به كف آرى و به غفلت نخورى
همه از بهر تو سرگشته و فرمان بردار
شرط انصاف نباشد كه تو فرمان نبرى
بحار ج 7 ص 11
أَنَّ النَّبِيَّ ص قَالَ: وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ مَا مِنَ النَّاسِ أَحَدٌ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ بِعَمَلِهِ قَالُوا وَ لَا أَنْتَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ وَ لَا أَنَا إِلَّا أَنْ يَتَغَمَّدَنِيَ اللَّهُ بِرَحْمَةٍ مِنْهُ وَ فَضْلٍ
پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) :
هيچ كس با عملش وارد بهشت نمى شود .
عرض كردند : حتى خود شما اى رسول خدا ؟!
فرمود : آرى، من هم چنين هستم،
مگر اين كه رحمت و فضل خدا شامل من شود!
وَ وَضَعَ يَدَهُ عَلَى فَوْقِ رَأْسِهِ وَ طَوَّلَ بِهَا صَوْتَهُ.
و پيامبر اكرم دست مبارك را بر سر خود نهاد
و با صداى بلند جمله بالا را بيان كرد.
( يعنى يقين بدانيد كه من هم
مشمول اين حكم هستم )
بحار ج46 ص57
امام سجاد ع : وَ اللَّهِ لَوْ تَقَطَّعَتْ أَعْضَائِي وَ سَالَتْ مُقْلَتَايَ عَلَى صَدْرِي
بخدا سوگند اگر اعضايم ( از شدّت عبادت ) تکّه تکّه
و قطع شود و چشمانم بر روى سينهام بيفتد
لَنْ أَقُومَ لِلَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ بِشُكْرِ عُشْرِ الْعَشِيرِ مِنْ نِعْمَةٍ وَاحِدَةٍ مِنْ جَمِيعِ نِعَمِهِ الَّتِي لَا يُحْصِيهَا الْعَادُّون
هرگز نمی توانم سپاس يك هزارم از يك نعمت
از نعمتهاى بىشمارش را بجا آورم
وَ لَا يَبْلُغُ حَدَّ نِعْمَةٍ مِنْهَا عَلَيَّ جَمِيعُ حَمْدِ الْحَامِدِين
و ستايش تمام ستايشگران
بپايه يك نعمت او بر من نمي رسد
يا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ
وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ «15» فاطر
: « اى مردم! شما همگى نیازمند به خدایید.
تنها خداوند است که بى نیاز
و شایسته هر گونه حمد و ستایش است »
من نكردم خلق تا سودى كنم
بلكه تا بر بندگان جودى كنم
آل عمران ی ۹۷ … وَ مَنْ كَفَرَ
فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعالَمِين
: « هر کسى کفر ورزد و حج را ترک کند،
به خود زیان رسانده است.
خداوند از همه جهانیان بى نیاز است »
وَ مَنْ جاهَدَ فَإِنَّما يُجاهِدُ لِنَفْسِهِ
إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعالَمِينَ «6» عنکبوت
: «کسى که جهاد و تلاش کند،
براى خود جهاد مى کند؛
چرا که خداوند از همة جهانیان بى نیاز است».
جاثیه ی 15 مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِنَفْسِهِ
وَ مَنْ أَساءَ فَعَلَيْها ثُمَّ إِلى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ.
: « کسى که عمل صالحى به جا آورد ، به سود خود
به جا آورده است، و کسى که کار بدى انجام دهد ،
به زیان خود او است. سپس همة شما به سوى پروردگارتان باز می گردید».