نهج البلاغه
حکمت 383
خوف از مقام الهی
انسان خداترس
یکشنبه شب 14 / 03 / 1402
مطالب بیان شده در جلسه بالا 👆👇
حکمت 383 نهج البلاغه
وَ قَالَ ع احْذَرْ أَنْ يَرَاكَ اللَّهُ عِنْدَ مَعْصِيَتِهِ
وَ يَفْقِدَكَ عِنْدَ طَاعَتِهِ فَتَكُونَ مِنَ الْخَاسِرِينَ
بترس كه خدايت در معصيت خود بيند
و در طاعت خويش نيابد و از زيانكاران باشى.
وَ إِذَا قَوِيتَ فَاقْوَ عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ
وَ إِذَا ضَعُفْتَ فَاضْعُفْ عَنْ مَعْصِيَةِ اللَّه
پس اگر نيرومند شدى نيرويت را
در طاعت خدا بگمار ! و اگر ناتوان گشتى،
ناتوانىات را در نافرمانى او به كار دار.
( مثلا نماز را بر اثر ضعف و سستى نشسته بخوانى
و هنگام آزار رساندن و … برخيزى )
هستی همه جا باش
نیستی همه جا نباش
مجلس گناه حاضر
مجلس طاعت و عبادت غائب
باید در برابر معاصی ضعیف
و در برابر طاعت قوی باشی
وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ «46» الرحمن
و براى كسى كه از مقام پروردگارش بترسد،
دو باغ (بهشتى) است.
خوف از مقام الهى،
عامل پيشگيرى از گناه و رسيدن به بهشت است،
رابطه با عالم ربّانى،
سبب تقويت
خوف از مقام خداوند است.
إرشاد القلوب ديلمي ج1 ص195
وَ قَالَ ع مَنْ مَشَى فِي طَلَبِ الْعِلْمِ خُطْوَتَيْنِ وَ جَلَسَ عِنْدَ الْعَالِمِ سَاعَتَيْنِ وَ سَمِعَ مِنَ الْمُعَلِّمِ كَلِمَتَيْنِ
هر كس براى تحصيل علم دو قدم بردارد و نزد عالم دو ساعتى بنشيند و از استاد دو كلمهاى فرا گيرد،
أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ جَنَّتَيْنِ كَمَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَى
وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ.
خداوند براى او دو باغ بهشتى واجب مىنمايد
و آنگاه به اين آيه قرآن استناد كرد.
كافي ج2 ص70 عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ قَالَ مَنْ عَلِمَ أَنَ اللَّهَ يَرَاهُ وَ يَسْمَعُ مَا يَقُولُ
امام صادق عليه السلام فرمود:
هر كس باور كند كه خداوند او را مىبيند
و هر چه بگويد مىشنوند
وَ يَعْلَمُ مَا يَعْمَلُهُ مِنْ خَيْرٍ أَوْ شَرٍّ فَيَحْجُزُهُ ذَلِكَ عَنِ الْقَبِيحِ مِنَ الْأَعْمَالِ فَذَلِكَ الَّذِي خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوى.
و بداند هر عمل خوب و بدی انجام دهد خدا می داند
و اين ايمان، او را از كارهاى زشت بازدارد، پس او همان كسى است كه از مقام خداوند خائف بوده
و نفس خود را از هوس باز داشته است.