حق الیقین
امام شناسی
جلسه هشتاد و چهارم صوتی
تدریس کتاب حق الیقین صوتی
وقایع پیش از قیامت ( 1 )
سه شنبه شب 1401.11.18
بعضی مطالب بیان شده در این جلسه👇👆
سه شنبه ها اعتقادات
ص 670 حق الیقین
بحث امشب فصل هفتم
وقایع پیش از قیامت
باید بهمه آنچه حق تعالی در آیات کریمه
خبر داده از مقدمات قیامت ایمان آورد
قبلا خواندیم
نفخ صور و فناء اشیاء با ندای آسمانی عظیمی است که هنگامه قیامت همه آسمانها و زمین را پر میکند
و موجودات عالم را می‌میراند.
دو نفخه داریم 1= نفخه مرگ
2 = نفخه حیات و رستاخیز
روایت : که قیامت برپا شود در وقتی که دو مرد جامه ها گشوده باشند که خرید و فروش کنند و هنوز جامه ها را نه پیچیده باشند که قیامت بر پا شود و مردي لقمه برداشته باشد هنوز بدهانش نرسیده باشد که بمیرد پس فرموده است که استطاعت ندارند که وصیتی بکنند
و نه بسوي اهل خود و خانه هاي خود برگردند
روزي که بپیچیم آسمانها را مانند پیچیدن نامه ها
يَوْمَ نَطْوِي السَّماءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِيدُهُ وَعْداً عَلَيْنا إِنَّا كُنَّا فاعِلِينَ «104»انبیاء
هرگاه شق شود آسمانها و برنگهاي مختلف نماید
فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّماءُ
فَكانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهانِ (37) الرحمن
منشق شود آسمان پس آن روز راست باشد
السَّماءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ كانَ وَعْدُهُ مَفْعُولاً (18) مزّمّل
وقتی که آسمان را از جاي خود دور کند
وَ إِذَا السَّماءُ كُشِطَتْ (11) تکویر
و باز فرموده است که آسمان شکافته شود
وَ انْشَقَّتِ السَّماءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ واهِيَةٌ (16) حاقّه
= نور کواکب برطرف شود
= و از آسمان فرو بریزند
= و نور آفتاب و ماه برطرف شود
= و ماه و آفتاب با یکدیگر جمع شوند
و زلزله عظیمی در زمین بهم رسد که
جمیع بناها و بلندیها از زمین برطرف شود
و هموار شود که هیچ بلندي در آن نماند
و مسطح شود
و فرموده است که سؤال میکند از تو یا محمد از کوهها پس بگو که میکند آنها را پروردگار من کندنی پس میگرداند زمین را بیابانی مستوي
که نبینی در آن نه پستی و نه بلندي
وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْجِبالِ
فَقُلْ يَنْسِفُها رَبِّي نَسْفاً «105» طه
فَيَذَرُها قاعاً صَفْصَفاً «106»
لا تَرى فِيها عِوَجاً وَ لا أَمْتاً «107»
امام محمد باقر ع : که چون خداوند عالمیان خواهد که مردم را جمع و محشور کند امر میکند که منادي ندا کند پس همه جن و انس را بیک چشم بهم زدن در یک مکان جمع کند
پس آسمان اول را بزیر آورد و در عقب مردم بدارد پس آسمان دویم را بزیر آورد که در برابر آسمان اول است و باین ترتیب جمیع آسمانها را بزیر آورد و محیط گرداند بمردم پس ابري بزیر آید با گروهی از ملائکه و منادي ندا کند باین آیه33 الرحمن
یا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطارِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطانٍ
یعنی اي گروه جن و انس اگر توانید که نفوذ کنید و بگریزید از اقطار آسمانها و زمین پس نفوذ کنید و نتوانید که نفوذ کرد مگر بقدرت خدا و حکم او
پس حضرت گریست
راوي پرسید که در این وقت رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و امیرالمؤمنین علیه السّلام و شیعیان او در کجایند فرمود ایشان بر روي تلی چنداند از مشک خوشبوتر
و بر منبرها از نور و مردم محزون میباشند
و ایشان محزون نیستند و مردم میترسند
و ایشان نمیترسند پس آیه اي خواند که مضمونش اینست که هر که بیاورد حسنه اي پس از براي او است بهتر از آن و ایشان از فزع آن روز ایمن اند
پس فرمود بخدا سوگند که حسنه در این آیه
ولایت امیر المؤمنین علیه السّلام است
و علی بن ابراهیم از آن حضرت روایت کرده است که چون روز قیامت شود جمع کند
حقتعالی همه بندگان را در یک بقعه زمین
و وحی مینماید بآسمان اول که فرود بیا
با هر که در توست پس فرود می آید
آسمان اول با دو برابر هر که در زمین است و آسمان دویم فرود می آید با دو برابر جمیع آنچه در زمین است و اهل آسمان
اول و هم چنین اهل هر آسمانی بریز
می آیند با دو برابر سابق
پس جن و انس در هفت سراپرده اند از ملائکه
پس منادي ایشان را ندا میکند به آیه33 الرحمن یا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطارِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطانٍ پس نظر میکنند که از هر طرف ملائکه بایشان احاطه کرده است
و از هیچ طرف بدر نمیتوانند رفت.
قبلا خواندیم
اَشراط الساعة = پایان عمر جهان
و مقدمات شروع قیامت
بیرون آمدن آفتاب است از جانب مغرب
دُخان : یَوْمَ تَأْتِی السَّماءُ بِدُخانٍ مُبِینٍ
خاموشی خورشید : اِذَا الشَّمسُ کُوِّرَت
کوهها به لرزه در می‌آید : یَومَ تَرجُفُ الاَرضُ والجِبالُ
از جا کنده می‌شود : وحُمِلَتِ الاَرضُ والجِبالُ
به حرکت در می‌آید : وتَسیرُ الجِبالُ سَیرا
درهم کوبیده می‌شود : فَدُکَّتا دَکَّةً واحِدَة
به‌صورت توده‌ای از شنهای متراکم در‌می‌آید :
و کانَتِ الجِبالُ کَثیبا مَهیلا
به‌صورت گرد و غباری پراکنده می‌شود :
فَکانَت هَباءً مُنبَثا
از کوهها شبح یک سراب در بیابان خشک می‌ماند :
و سُیِّرَتِ الجِبالُ فَکانَت سَرابا
ناهمواریهای زمین از میان می‌رود :
فَیَذَرُها قاعا صَفصَفا • لاتَری فیها عِوَجا ولا اَمتا
برافروخته شدن : واِذَا البِحارُ سُجِّرَت
منفجرشدن : واِذَاالبِحارُ فُجِّرَت