گلچین بحار
کتاب العلم
باب بیست و یکم = آداب نقل حدیث ( 1 )
جلد دو صفحه 158
جلسه 459 بحار الانوار
( جلسه 387 از کتاب العلم )
تاریخ 1403.07.18
بعضی مطالب بیان شده در این جلسه👇👆
بحار ج2 ص158
باب 21 آداب الرواية
باب 21 در باره آداب نقل حديث است
الآيات وَ تَعِيَها أُذُنٌ واعِيَةٌ 12 الحاقة
با برداشت از آیه 12 حاقه
مرحوم علامه مجلسی می فرمایند :
اولین از آداب ،
حفظ و نگه داری حدیث می باشد
لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَ‌ةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ
تا آن را برای شما مایه تذکر و بیداری قرار دهیم
و گوش شنوا آن را
[ به عنوان مایه عبرت و تذکر ] حفظ کند.
= مواعظ و تذکّرهای قرآن را گوشهاى حفظ كننده
( که می فهمند و پذیرش دارند ضبط کرده و )
نگاه می دارند
= آیات قبلی به نابودى قوم نوح ع
و رهایى گروندگان به نوح اشاره دارد
و در این آیه مى فرماید : این نابودى و نجات را وسیله عبرت و تذكرى براى شما قرار دادیم
تا گوش هاى شنوا آن را دریابند و بفهمند.
= بعضی افراد هستند که مواعظ را شنیده
و گوش می کنند ، ظرفيت دارند
، قبول کرده ، حفظ و عمل می کنند
= مفسّران اهل سنّت و شيعه، 16 روايات را
نقل كردهاند كه بر اساس آن ،
أُذُنٌ واعِيَةٌ = گوش شنوا به حضرت
امير المؤمنين على عليه السلام تطبيق شده است.
تفسیر قرطبی ج 18 ص 264 علی ع می‌فرمود :
ما سمعت من رسول الله ص شیئا قط فنسیته، الا و حفظته من هیچ سخنی بعد از آن از رسول خدا نشنیدم
که آن را فراموش کنم ،
بلکه همیشه آن را به خاطر داشتم .
و این فضیلتی است بزرگ برای
امیر المومنین علی علیه‌السّلام که
صندوقچه اسرار و وارث تمام علوم
رسول خدا ص بود ،
و به همین دلیل بعد از او در مشکلاتی که
برای جامعه اسلامی در مسائل علمی پیش می‌آمد موافقان و مخالفان به او پناه می‌بردند،
و حل مشکل را از او می‌خواستند
که در کتب تاریخی و روایی به تفصیل آمده است.
ادامه دارد 👆👆