نهج البلاغه
🌺 حکمت 371
ده کلمه ( ده اَلماس و مروارید گرانبها )
ده موضوع مهم و سرنوشت ساز
✅ یکشنبه شب 02 / 11 / 1401
مطالب بیان شده در جلسه بالا 👆👇
حکمت 371 نهج البلاغه
ده موضوع مهم و سرنوشت ساز
ده کلمه ( ده اَلماس و مروارید گرانبها )
وَ قَالَ (عليه السلام) امیر المومنین ع می فرمایند :
- لَا شَرَفَ أَعْلَى مِنَ الْإِسْلَامِ
هيچ شرفى، برتر از اسلام نيست
( اسلام = شرافت دنيا و آخرت و مجموعه اى
از بهترین عقايد و برنامه هاى سازنده عبادى
و دستورات مهم اخلاقى ) - وَ لَا عِزَّ أَعَزُّ مِنَ التَّقْوَى
و هيچ عزتى گران بهاتر از تقوا ، و پرهيزگارى نيست
( تقوی = وسوسه هاى شيطان و هواى نفس را
کنار زده و جامع همه صفات پسنديده كه
عزّت دنيا و آخرت را به همراه دارد ) - وَ لَا مَعْقِلَ أَحْسَنُ مِنَ الْوَرَعِ
هيچ پناهگاهى بهتر ونگهدارنده تر از ورع
( و پرهيز از امور شبهه ناك ) نمى باشد - وَ لَا شَفِيعَ أَنْجَحُ مِنَ التَّوْبَةِ
و هيچ شفيعى، پيروزمندتر و نجات بخش تر از توبه نيست
( توبه واقعى = پشیمانی واقعی و تصميم بر تكرار نکردن گناه و جبران گذشته و اعمال صالح آينده ) - وَ لَا كَنْزَ أَغْنَى مِنَ الْقَنَاعَةِ
و هيچ گنجى، بى نياز كننده تر از قناعت نيست
( گنج هاى ديگر پايان مى پذيرند ، گنجى كه پايان نمى پذيرد و هيچ سارق و دشمن
و حسودى ندارد گنج قناعت است ) - وَ لَا مَالَ أَذْهَبُ لِلْفَاقَةِ مِنَ الرِّضَى بِالْقُوتِ
و هيچ سرمايه اى براى از بين بردن فقر
بهتر از راضی بودن به مقدار حاجت
( خشنودى به روزى روزانه ) نمى باشد
( شخص قانع، آزادگى فوق العاده اى دارد ) - وَ مَنِ اقْتَصَرَ عَلَى بُلْغَةِ الْكَفَافِ فَقَدِ انْتَظَمَ الرَّاحَةَ وَ تَبَوَّأَ خَفْضَ الدَّعَةِ
آنكس كه به مقدار نياز اكتفا كند به آسايش
و راحتى هميشگى دست يافته
و در سايه اَمن و راحت جاى گرفته
( = انسان به ضروريات زندگى راضى باشد ) - وَ الرَّغْبَةُ مِفْتَاحُ النَّصَبِ وَ مَطِيَّةُ التَّعَبِ
خواهشهاى نفسانى ( دنياپرستى ) كليد رنج ها
و مركب خستگي وناراحتى هاست.
( ریشه بد بختی ها گرفتار هوای نفس
و دنيا پرست شدن است ) - وَ الْحِرْصُ وَ الْكِبْرُ وَ الْحَسَدُ دَوَاعٍ إِلَى التَّقَحُّمِ فِي الذُّنُوبِ
حرص و تكبر و حسد انگيزه هايى هستند براى فرو رفتن در گناهان ( همان سه رذيله ابتدای آفرينش انسان 1 شيطان و تكبر 2 آدم ع و حرص در ترک اولی 3 قابيل و حسد ) - وَ الشَّرُّ جَامِعُ مَسَاوِئِ الْعُيُوبِ
و شر و بدكارى، جامع تمام (اين) عيب هاست.