تدریس رساله جامع – جلد 3
احکام – جلسه شماره 840
هبِه ( = بخشش ) ( 1 )
تاریخ 1403.08.22
مطالب بیان شده در جلسه 👆👇
م 1266 هبه ( = بخشش ) = هدیه= صِله
= جایزه = پاداش = عَطیّه
= مالی را بدون عوض به طور مجّانی
به ملکیّت دیگری در آورد و ببخشد.
م 1267 هبه، عقد می‌باشد
و برای محقّق شدنش،
ایجاب و قبول لازم است
( لفظی یا عملی )
م 1268 کسی که مالی را به دیگری
می‌بخشد ( واهب )
باید مالک یا در حکم مالک بوده
و هبه را با قصد و اختیار انجام دهد
و همین طور شرعاً محجور و ممنوع
از تصرّف در اموال خود نباشد؛
بنابراین، اگر فرد نابالغ یا دیوانه
یا سفیه یا مفلّس مال خود را به دیگری ببخشد،
این هبه، صحیح نمی‌باشد.
م 1269 هدیه‌ای که فرد نابالغ ممیّز به
شخص دیگری می‌دهد
اگر مال متعلّق به خود نابالغ باشد
و وی مستقلّاً آن را هبه کند؛
هبه صحیح نیست،
هرچند هبه را با اجازۀ ولیّش انجام دهد.
ادامه دارد 👆👆