در محضر قرآن
خانه هایتان را نورانی کنید
تفسیر سوره حضرت مریم ( صوتی )
جلسه شماره + 30 +
موضوع جلسه : نعمت ویژه
مورخه : 25 . 02 . 1402
مطالب بیان شده در جلسه سی ام – سوره مبارکه حضرت مریم علیها السلام
👆👇
نعمت در آیه 58 مریم ع = مقام نبوت و رسالت
و عصمت و طهارت و ساير نعم دنيويّه و اخرويّه
و هدايت و توحيد و مقام خلافة اللّهى و و و
إِسرائيل : 43 بار در قرآن مجيد آمده ،
41 بار بلفظ بنى اسرائيل
بنى اسرائيل فرزندان دوازده گانه حضرت يعقوب
و اولاد آنهاست كه بقوم يهود معروف اند
إِسرائيل = لقب حضرت يعقوب
= بنده خدا و برگزيده خداست،
( عبد الله یا صفوة الله )
اِسرى = بنده اِيل = خدا
58 مریم ع أُولئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ
آنان پيامبرانى بودند كه خداوند
بر آنها نعمت (ويژه) ارزانى داشت؛
مِنَ النَّبِيِّينَ مِنْ ذُرِّيَّةِ آدَمَ
از نسل آدم
( ادريس = جد نوح )
وَ مِمَّنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ
و از (فرزندان) كسانى كه
با نوح (در كشتى) سوارشان كرديم
( ابراهيم ع ، از فرزندان سام = نوهى نوح )
وَ مِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْراهِيمَ وَ إِسْرائِيلَ
( نسل ابراهيم = اسحاق و اسماعيل و يعقوب )
( نسل اسرائيل = موسى و هارون
و زكريا و يحيى و عيسى )
وَ مِمَّنْ هَدَيْنا وَ اجْتَبَيْنا
واز كسانى كه هدايت نموديم و برگزيديم؛
( وجود مقدس رسول اكرم صلّى اللَّه عليه و اله
و ائمه اطهار عليهم السّلام )
إِذا تُتْلى عَلَيْهِمْ آياتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُكِيًّا هرگاه آيات خداى رحمان
بر آنان خوانده مىشد
سجدهكنان و گريان از رو به خاك مى افتادند.
البرهان في تفسير القرآن ج3 723
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (عَلَيْهِ السَّلَامُ)، قَالَ: «كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ (عَلَيْهِمَا السَّلَامُ) يَسْجُدُ فِي سُورَةِ مَرْيَمَ،
حِينَ يَقُولُ: وَ مِمَّنْ هَدَيْنا وَ اجْتَبَيْنا إِذا تُتْلى عَلَيْهِمْ آياتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُكِيًّا
وَ يَقُولُ: نَحْنُ عُنِينَا، وَ نَحْنُ أَهْلُ الْهُدَى وَ الصَّفْوَةِ».
تفسير كنز الدقائق ج8 247
و عن النّبيّ ص : اتلوا القرآن و ابكوا. فإن لم تبكوا، فتباكوا.
هنگام تلاوت قرآن، محزون شده
و گريه كنيد يا خود را به حالت گريان در آوريد
اعیان الشیعه، ج4، ص 138
منصور صیقل درباره طولانی بودن سجود امام صادق علیه السلام گوید : در بازگشت از سفر حج به مدینه گذر کردم. کنار قبر رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم آمده بر او سلام دادم.
ناگهان متوجه امام صادق علیه السلام شدم که در حال سجده بود. منتظر نشستم تا حدی که خسته شدم. با خود گفتم تا ایشان در سجده است ذکر تسبیح می گویم.
بیش از سیصد و شصت مرتبه ذکر
“سبحان ربّی العظیم و بحمده”،
“استغفر الله ربّی و اتوب الیه”
گفتم تا حضرت سر از سجده برداشت سپس ایستاد.
حفص بن غیاث گوید: امام صادق علیه السلام را دیدم که در میان بستان های کوفه قدم می زند.
به درخت خرمایی رسید و نزد آن وضو گرفت.
به نماز ایستاد و به رکوع و سجده رفت.
در سجود او پانصد تسبیح شمردم.