جلد 51 بحار آشنایی با امام عصر عجل الله تعالی فرجه
مهدی موعود
روایات از أمير المؤمنين علیه السلام در مورد 12 وصی بر حق پیامبر ( 3 )
جلسه سی و ششم
تاریخ 1402.03.03
بعضی مطالب بیان شده در این جلسه👇👆
بحار ج51 ص113
نهج البلاغة قَالَ ع فِي بَعْضِ خُطَبِهِ قَدْ لَبِسَ لِلْحِكْمَةِ جُنَّتَهَا وَ أَخَذَهَا بِجَمِيعِ أَدَبِهَا مِنَ الْإِقْبَالِ عَلَيْهَا وَ الْمَعْرِفَةِ بِهَا وَ التَّفَرُّغِ لَهَا
در نهج البلاغه ميفرمايد : (مهدى موعود) سپر حكمت را پوشيده و آن را با تمام شرائطش از توجه بآن
و شناختن آن و آمادگى براى اخذ آن، فرا گرفته
وَ هِيَ عِنْدَ نَفْسِهِ ضَالَّتُهُ الَّتِي يَطْلُبُهَا وَ حَاجَتُهُ الَّتِي
يَسْأَلُ عَنْهَا فَهُوَ مُغْتَرِبٌ إِذَا اغْتَرَبَ الْإِسْلَامُ …
پس حكمت گمشدهايست كه آن را يافته است
و آرزوئى است كه درخواست مينموده.
او از مردم كناره گرفته و در گوشهاى بسر برده و اين هنگامى است كه (بر اثر فتنهها) اسلام غريب گشته
بَقِيَّةٌ مِنْ بَقَايَا حُجَّتِهِ خَلِيفَةٌ مِنْ خَلَائِفِ أَنْبِيَائِهِ.
… او (مهدى) از بازماندگان حجت خدا
و يكى از جانشينان پيغمبر است.
بحار ج51 ص114 الغيبة للنعماني كَانَ عَلِيٌّ ع يَقُولُ لَا تَنْفَكُّ هَذِهِ الشِّيعَةُ حَتَّى تَكُونَ بِمَنْزِلَةِ الْمَعْزِ لَا يَدْرِي الْخَابِسُ عَلَى أَيِّهَا يَضَعُ يَدَهُ
حضرت امیر المومنین ع : (روزى بيايد) كه شيعه همچون گله بُز خواهد بود كه شير ( درنده ستمگر زورگو ) نداند دست روى كدام يك از آنها بگذارد! (كدام طعمه را برگزيند،چون جملگى يكسانند)
فَلَيْسَ لَهُمْ شُرَفٌ يُشْرِفُونَهُ وَ لَا سِنَادٌ يَسْتَنِدُونَ إِلَيْهِ فِي أُمُورِهِمْ.
پس عزت آنها از دست رفته و نه جايگاه بلندى براى آنان است كه بدان پناه برند و نه تكيهگاهى كه در كارهاى خود بدان تكيه زنند و دلگرم باشند
( بچه یتیم های بی سرپرست و مظلوم )
بحار ج51 ص115 عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع قَالَ جَاءَ رَجُلٌ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع فَقَالَ لَهُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ نَبِّئْنَا بِمَهْدِيِّكُمْ هَذَا
امام حسين ع فرمودند : مردى نزد امير المؤمنين عليه السّلام آمد و عرض كرد : اى امير مؤمنان ما را از اين مهدى خود آگاه كنيد،
فَقَالَ إِذَا دَرَجَ الدَّارِجُونَ وَ قَلَّ الْمُؤْمِنُونَ
وَ ذَهَبَ الْمُجْلِبُونَ فَهُنَاكَ
پس آن حضرت فرمود : هنگامى كه رفتنىها بروند
و منقرض شوند و مؤمنان اندك شوند
و آشوبگران از ميان بروند پس همان وقت
فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْكَ السَّلَامُ مِمَّنِ الرَّجُلُ
فَقَالَ مِنْ بَنِي هَاشِمٍ مِنْ ذِرْوَةِ طَوْدِ الْعَرَبِ …
آن مرد عرض كرد: اى امير مؤمنان اين مرد از كدام قوم است؟ فرمود:
از بني هاشم از بلند مقامترين طوايف عرب است
و از دريائى كه از هر سو آبها بر آن سرازير است،
امان گاهى كه پناهگاه پناهجويان است
و معدن زلال آن است بدان گاه كه همه تيره و ناصفاى شوند،
هنگامى كه مرگ شبيخون زند او را ترسى در دل نباشد
و چون مرگ روى نمايد سستى و ناتوانى از خود نشان ندهد،
و در ميدان نبرد و زور آورى
آنجا كه دليران پشتشان به خاك آيد، عقبنشينى نكند،
دامن همّت به كمر زده و پر جمعيّت و پيروزمند و شير بيشه شجاعت باشد كه ريشهكنكننده ستمگران، پشتوانهاى استوار و مردانه و شمشيرى از شمشيرهاى خدا باشد، سالار و پرخيرى است كه
بزرگشده خاندان جلالت و شرف است
و ريشه مجد و بزرگواريش در اصيلترين ريشهها باشد،
پس تو را هيچ موجب انصرافى … از بيعتش منصرف نكند.
سپس آن حضرت به توصيف مهدى عليه السّلام بازگشت و فرمود
أَوْسَعُكُمْ كَهْفاً وَ أَكْثَرُكُمْ عِلْماً وَ أَوْصَلُكُمْ رَحِماً
او بزرگترين پناهگاه براى پناهندگان است
و دانش او از همه شما فزونتر است
و صله رحم ایشان از همه شما بیشتر
( رحمت ایشان از همه بیشتر )
اللَّهُمَّ فَاجْعَلْ بَيْعَتَهُ خُرُوجاً مِنَ الْغُمَّةِ وَ اجْمَعْ بِهِ شَمْلَ الْأُمَّةِ فَأَنَّى جَازَ ( فان خار ) لَكَ فَاعْزِمْ وَ لَا تَنْثَنِ عَنْهُ إِنْ وَفَّقْتَ لَهُ وَ لَا تُجِيزَنَّ عَنْهُ إِنْ هُدِيتَ إِلَيْهِ
پروردگارا برانگيخته شدن او را مايه به درآمدن و سر رسيدن دلتنگى
و اندوه قرار ده و به واسطه او پراكندگى امّت را جمع ساز، پس اگر خداوند براى تو خير خواست پس عزم خود استوار گردان
و اگر در راه رسيدن به خدمت او توفيق يافتى از او به ديگرى باز مگرد،
و هر گاه به سويش راه يافتى از او در مگذر،
هَاهْ وَ أَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَى صَدْرِهِ شَوْقاً إِلَى رُؤْيَتِهِ.
( پس از اين سخنها ) آه برآورد- و در اين حال با دست خويش به سينه خود اشاره نمود- و فرمود :
چه بسيار به ديدن او مشتاقم .