گلچین بحار
کتاب العلم
باب بیست و دوم = علم همه چیز نزد امام است ( 3 )
جلد دو صفحه 169
جلسه 472 بحار الانوار
( جلسه 400 از کتاب العلم )
تاریخ 1403.08.07
بعضی مطالب بیان شده در این جلسه👇👆
بحار ج2 ص169
عَنْ حَمَّادٍ عَنْ أَبِي أُسَامَةَ قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع وَ عِنْدَهُ رَجُلٌ مِنَ الْمُغِيرِيَّةِ فَسَأَلَهُ عَنْ شَيْءٍ مِنَ السُّنَنِ
به نقل از ابو اسامه : در خدمت امام صادق ع بودم
و مردى از مُغيريان نيز حضور داشت.
او در بارۀ برخى سنّت‌ها از امام ع سؤال كرد.
فَقَالَ مَا مِنْ شَيْءٍ يَحْتَاجُ إِلَيْهِ وُلْدُ آدَمَ إِلَّا
وَ قَدْ خَرَجَتْ فِيهِ السُّنَّةُ مِنَ اللَّهِ وَ مِنْ رَسُولِهِ
امام عليه السلام فرمودند : « هيچ چيزى نيست
كه انسان‌ها به آن نياز داشته باشند،
مگر آن كه آدابى و سنّتى از سوى خدا
و پيامبرش در بارۀ آن، رسيده است
وَ لَوْ لَا ذَلِكَ مَا احْتَجَّ عَلَيْنَا بِمَا احْتَجَّ
اگر چنين نبود، بر ما اقامۀ حجّت نمى‌كرد».
فَقَالَ الْمُغِيرِيُّ وَ بِمَا احْتَجَّ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع
مغيرى پرسيد :
خداوند با چه چيز بر ما
اقامۀ حجّت كرده است؟
قَوْلُهُ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي
امام صادق ع فرمودند :
اين سخن خدا كه مى فرمايد : ( امروز، دين شما را برايتان كامل كردم و نعمتم را بر شما تمام گردانيدم )
حَتَّى فَرَغَ مِنَ الْآيَةِ فَلَوْ لَمْ يُكْمِلْ سُنَّتَهُ وَ فَرَائِضَهُ
وَ مَا يَحْتَاجُ إِلَيْهِ النَّاسُ مَا احْتَجَّ بِه
سپس، امام عليه السلام آيه را تا آخر، تلاوت كرد
و فرمودند : « اگر سنّت و واجباتش و نيز آنچه را
مردم به آن نياز دارند، كامل نكرده بود،
به آن احتجاج نمى‌كرد ».
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع أَنَّهُ أَتَاهُ رَجُلٌ بِمَكَّةَ فَقَالَ لَهُ يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ
أَنْتَ الَّذِي تَزْعُمُ أَنَّهُ لَيْسَ شَيْءٌ إِلَّا وَ لَهُ حَدٌّ فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع
مردى در مكّه نزد امام باقر، عليه السّلام آمده بآن بزرگوار گفت :
اى محمّد بن علىّ توئى آنكه گمان دارى كه نيست چيزى مگر آنكه
براى آن حدّ و مرزى است (كه نبايد از آن تجاوز نمود و گذشت) ؟
حضرت ابو جعفر (امام باقر، عليه السّلام) فرمود:
نَعَمْ أَنَا أَقُولُ إِنَّهُ لَيْسَ شَيْءٌ مِمَّا خَلَقَ اللَّهُ صَغِيراً وَ كَبِيراً إِلَّا وَ قَدْ
جَعَلَ اللَّهُ لَهُ حَدّاً إِذَا جُوِّزَ بِهِ ذَلِكَ الْحَدُّ فَقَدْ تُعُدِّيَ حَدُّ اللَّهِ فِيهِ
آرى من ميگويم : محقّقا نيست چيزى كه خدا آفريده خواه كوچك باشد
و خواه بزرگ مگر آنكه خدا براى آن حدّ و مرزى قرار داده كه
هر گاه آن چيز از آن حدّ و مرز تجاوز داده شود و آن را از آن
بگذرانند محقّقا در آن از حدّ و مرز خدا تجاوز نموده و گذشته،
بحار ج2 ص170
فَقَالَ فَمَا حَدُّ مَائِدَتِكَ هَذِهِ
آن مرد گفت : پس مرز اين سفره غذا چيست؟
قَالَ تَذْكُرُ اسْمَ اللَّهِ حِينَ تُوضَعُ وَ
تَحْمَدُ اللَّهَ حِينَ تُرْفَعُ وَ تَقُمُّ مَا تَحْتَهَا
حضرت باقر ع فرمودند : هنگامى كه بر زمين نهاده مىشود نام خدا را ياد كن، و هنگامى كه برداشته مىشود خدا را حمد و سپاس نما،
و آنچه را كه زير آن است جمع کنی ،
قَالَ فَمَا حَدُّ كُوزِكَ هَذَا قَالَ لَا تَشْرَبْ مِنْ مَوْضِعِ أُذُنِهِ
وَ لَا مِنْ مَوْضِعِ كَسْرِهِ فَإِنَّهُ مَقْعَدُ الشَّيْطَانِ
آن مرد گفت : مرز اين كوزهات چيست ؟
حضرت فرمود: از جاى دسته و از جاى شكسته شده آن نياشام ، زيرا آن جاى نشستن شيطان است،
وَ إِذَا وَضَعْتَهُ عَلَى فِيكَ فَاذْكُرِ اسْمَ اللَّهِ
وَ إِذَا رَفَعْتَهُ عَنْ فِيكَ فَاحْمَدِ اللَّهَ
و هر گاه آن كوزه را بر دهانت نهادى نام خدا را
ياد كن، و هر گاه آن را از دهانت برداشتى
خدا را حمد و سپاس كن،
وَ تَنَفَّسْ فِيهِ ثَلَاثَةَ أَنْفَاسٍ فَإِنَّ النَّفَسَ الْوَاحِدَ يُكْرَهُ.
و در آن آشاميدن سه نفس بكش،
زيرا يك نفس (آشاميدن) پسنديده نيست .
ادامه دارد 👆👆