تدریس رساله جامع – جلد 3
احکام – جلسه شماره 829
ودیعه ( 9 )
تاریخ 1403.08.07
مطالب بیان شده در جلسه 👆👇
م 1220 اگر ظالمی مال مورد امانت را
به زور از امانت‌دار بگیرد ،
و یا امانت‌دار را مجبور کند
تا مال را به او بدهد ، امانت‌دار ضامن نیست ؛
مگر آنکه خودش سبب مسلّط شدن ظالم بر مال شود؛
بلکه همین که او را از وجود مال در نزد خود
مطّلع سازد یا زمینۀ تسلّط وی را فراهم آورد
تا وقتی که خطر آن ظالم برطرف نشده، ضامن است.
جهت دفع ظالم در صورت ناچاری،
واجب است برای حفظ امانت به ظالم دروغ بگوید
یا قسم دروغ بخورد
و احتیاط لازم آن است که
در صورت امکان و التفات تـوریـه نماید.
(( توریه ، یعنی انسان معنایی را
اراده کند که برخلاف ظاهر لفظ است
و نشانه ای برای مقصود خود قرار ندهد؛
مثلا اگر ظالمی بخواهد کسی را اذیت کند
و از فرد بپرسد که او را دیده ای؟
وی در جواب بگوید « او را ندیده ام » و قصدش این باشد که از ۵ دقیقه قبل او را ندیده است،
هرچند یک ساعت قبل او را دیده باشد . )) +
م 1221 ودیعه عقد جایز است ؛
یعنی هر کدام از دو طرف
هر وقت بخواهند
می‌توانند آن را فسخ کنند …
م 1222 اگر امانت‌دار به‌طور مستمرّ و همیشگی دیوانه یا بیهوش شود ، کسی که مال در اختیارش می‌باشد ، باید فوراً مال را به امانت‌گذار
برساند یا او را از وضعیّت مطلع سازد …
ادامه دارد 👆👆